Moet je kinderen wel of niet betrekken bij een uitvaart?

Volgens vele rouwtherapeuten is het heel belangrijk dit wel te doen. Kinderen voelen vaak haarfijn aan dat er iets aan de hand is. Ze weten meer dan je denkt. Het is heel belangrijk open en eerlijk te zijn tegen kinderen. Er moet vooral geen onduidelijkheid ontstaan over wat dood zijn is. Vertel bijvoorbeeld niet aan ze dat iemand dan slaapt. In hun beleving is slapen niet voor altijd. Het kan ook angst inboezemen en ervoor zorgen dat ze zelf niet meer durven te gaan slapen.

Er zijn heel veel boekjes geschreven voor kinderen om ze te helpen bij het besef van een overlijden. En ook om uit te leggen wat er allemaal gebeurt bij een uitvaart. Deze boekjes zijn er voor alle leeftijdscategorieën. Er zijn een aantal boekjes die ik kan aanbevelen en ook voor u beschikbaar heb. Voor de kleinste kinderen is er “Bo de Beer neemt afscheid”. Dit boekje kan gebruikt worden om (samen) te lezen en als kleurboekje. Er wordt duidelijke taal gebruikt en goed uitgelegd hoe alles gaat rondom een uitvaart en hoe je je daar bij kan voelen.

Voor de iets grotere kinderen t/m ongeveer 12 jaar is er een boekje “Ik zal je nooit vergeten”. Dit boekje kan kinderen helpen bij het verwerken van hun verdriet. Ze kunnen er in schrijven, foto’s inplakken en aan de hand van de gestelde vragen kunnen er herinneringen naar boven komen.

Er is ook een goed boekje voor volwassenen “De meest gestelde vragen over kinderen en de dood”. Dit boekje geeft antwoord op vragen als; Hoe vertel je aan kinderen dat iemand dood is of dood gaat? Welke vragen kun je van kinderen verwachten? Laat je je kind afscheid nemen? Hoe rouwen kinderen?

Dit boekje kunt u gratis van mij ontvangen als u in een situatie bent waar u zich moet voorbereiden op een overlijden dat nabij is. Stuurt u dan een e-mail naar info@infinity-uitvaartzorg.nl

∞

Kinderen betrekken bij een uitvaart | Infinity Uitvaartzorg

 

Read More

Regelmatig word ik benaderd door mensen die gehoord hebben dat ze niet lang meer te leven hebben.

Zij willen graag dat ik op bezoek kom, om hen te informeren en te praten over hun toekomstige uitvaart. Dit is een spannend en emotioneel moment, voor de persoon zelf, maar ook voor de naasten. Gaandeweg komen er soms onderwerpen ter sprake waar nog niet over nagedacht is. Dan komen er spontane antwoorden naar boven die heel verrassend kunnen zijn voor de naasten. Het is meestal geen somber gesprek, maar verhelderend en geruststellend, met een lach en een traan.

Het is ook fijn dat we de tijd kunnen nemen om te kijken of er een goed gevoel tussen ons ontstaat. Ik kan me voorstellen dat het prettig is te weten dat je familie in goede handen is en dat je het vertrouwen krijgt dat de uitvaart zal verlopen zoals je het voor ogen hebt. Aan het einde van zo’n gesprek zie ik iedereen weer ontspannen. Ze geven dan aan dat ze opgelucht zijn en met alle vertrouwen dat stukje los kunnen laten, zodat ze zich kunnen richten op elkaar en de komende periode.

Soms kan het best moeilijk zijn om met familie of vrienden in gesprek te komen. Wat een fijn hulpmiddel kan zijn, zijn de zogeheten zonnekaartjes. Ze bieden een opening om herinneringen met elkaar op te halen en vragen te stellen. Het is een soort spel met 40 kaartjes waarop allerlei vragen staan zoals “wat zou je nog graag aan mij willen vragen?” of “waar put jij kracht uit? Waardoor voel jij je sterk?”. Je kunt ze alleen gebruiken, maar het is ook fijn om het met familie of vrienden te doen. Het kan je nader tot elkaar brengen. Zelfs kinderen vanaf 6 jaar kunnen hierbij betrokken worden.

Als u met mij zo’n gesprek vooraf wilt, neem dan gerust contact met mij op. Als u er interesse in heeft dan bied ik u, na het gesprek, gratis een set met zonnekaartjes aan.

Monique Kupras – 079 5000 250

∞

Zonnekaartjes | Infinity Uitvaartzorg

Read More

Twee jaar geleden overleed haar man en zocht ze steun bij het Leger des Heils in Den Haag. Ze werd daar liefdevol opgevangen, gesteund en getroost en gaandeweg kwam ze iedere week op zondag de dienst bijwonen en op donderdag een kopje koffie drinken. Ze had op een gegeven moment zelfs een eigen koffiemok, een vaste plek in de koffieruimte en ook in de kerkzaal.

Helaas ging haar gezondheid hard achteruit en kwam zij onlangs te overlijden. Toen de kinderen en ik de voorbereidingen voor de uitvaart met elkaar bespraken, was het voor hen duidelijk dat het afscheid in de kerkzaal van het Leger des Heils gewenst zou zijn. De plek waar zij zich thuis voelde en geliefd. De majoor en haar medewerkers (die haar allemaal persoonlijk gekend hebben) waren uitermate bereidwillig en behulpzaam.

 

De kleinkinderen hadden ieder hun eigen herinneringen aan hun oma en uitten deze herinneringen aan hun oma door middel van een symbool. Deze varieerde van chocomel tot knuffeltjes, heel bijzonder. De dochter wist prachtig uiteen te zetten wie haar moeder was en wat zij voor haar en haar familie betekend had. Ook haar zus nam het woord en las aansluitend een mooi gedicht voor. Deze dag stond de liefde centraal en dit was duidelijk voelbaar in de zaal.

Ze had een voorliefde voor clowntjes. Ruim 1200 clowntjes had deze mevrouw bij elkaar gespaard. Zelf aangeschaft, maar vaak ook gekregen van familie en vrienden. Zo ontstond het idee om iedereen aan het einde van de dienst een clowntje uit te laten kiezen om mee te nemen naar huis. Om op deze manier een aandenken te hebben aan deze bijzondere vrouw en de mensen te bedanken voor wat zij betekend hebben in het leven van hun moeder en oma. Het was een mooie manier van het uiten en delen van liefde, dankbaarheid en verbondenheid.

∞

Afscheid met clowntjes | Infinity Uitvaartzorg

Read More

Een jaar nadat ik de uitvaart van haar man had verzorgd belde ze me op. Ze vertelde me dat de gevoelens van verdriet en gemis nog steeds op een neer gingen en dat er ook andere gevoelens naar boven kwamen. Bijna 40 jaar geleden waren zij en haar man in blijde verwachting van een dochter. Helaas is dit kindje na acht en een halve maand zwangerschap levenloos geboren.

In die tijd werd hier heel anders mee omgegaan dan nu. Het kindje werd bij de ouders weggehaald en in stilte begraven. De rekening werd naar de schoonouders gestuurd, om de moeder er maar niet mee te confronteren. Ze kreeg geen naam en ze wisten zelfs niet waar hun dochtertje begraven was.

Nu, 40 jaar later, kwamen al die gevoelens extra heftig omhoog, mede vanwege het verdriet en gemis van haar man. Ze had de behoefte om samen met haar andere dochter, die een jaar later is geboren, alsnog haar kindje te laten registreren bij de gemeente en iets te doen in de vorm van een herdenking op de dag dat ze 40 zou zijn geworden. Ze vroeg me of ik ideeën had om dit vorm te kunnen geven.

Ik ben toen op zoek gegaan naar de plek waar het kindje destijds mogelijk zou zijn begraven. Na een bezoek aan de algemene begraafplaats in Den Haag en het doorspitten van de boeken in het archief, had ik nog niets gevonden. Daarna heb ik wat telefoontjes gepleegd en heb ik uiteindelijk de begraafplaats gevonden. Ze bleek nog tot 2004 op het plekje zijn waar ze destijds begraven was en is toen op dezelfde begraafplaats herbegraven, samen met de andere kindjes rondom die plek. Ik ben er meteen naartoe gereden om het te bekijken.

Er is een prachtig herinneringsmonumentje in de vorm van paddenstoelen en engeltjes op deze plek geplaatst, heel erg lief en aandoenlijk. Rondom de paddenstoel staat geschreven; “Op een plekje in mijn hart daar zit jij, op een plekje heel apart.Even was jij dicht bij mij, daarna vloog je weg, als een vlinder zo vrij.”

Nu hadden ze een plek om naartoe te gaan, een herdenkingsplek. En daar waren ze dan ook heel erg blij mee. Op de dag dat ze 40 zou zijn geworden, hebben ze haar bij de gemeente laten registreren, haar een naam gegeven en het plekje bezocht.

Ik kreeg een lieve mail van de dochter, nadat zij deze dag samen hadden beleefd. Het volgende stond erin:

“Het was een emotionele dag met een lach en een traan. Hoewel mijn moeder en vader haar zouden hebben laten registreren als mijn vader nog zou hebben geleefd, toch zouden wij waarschijnlijk niet bij het grafje hebben gestaan. Door het overlijden van mijn vader hebben wij jou leren kennen en wij zijn zo blij dat je het voor ons hebt uitgezocht. Het heeft mijn moeder rust gegeven. Zo zie je ook maar, dat uit iets negatiefs ook weer iets positief voort komt. Dank je voor jouw hulp! Na veertig jaar is er eindelijke erkenning voor het kindje dat mijn vader en moeder als eerste mochten ontvangen. Nu is het nog een akte van levenloosheid, maar als de wet veranderd is en wij een geboorteakte kunnen laten opmaken dan gaan wij dit zeker doen.”

Eindelijk erkenning en een naam: Françoise

∞

Eindelijk erkenning en een naam | Infinity Uitvaartzorg

Read More

Midden in de nacht rinkelde de telefoon. Mevrouw was helemaal overstuur, want zij had haar man levenloos op het toilet aangetroffen. Daarna had ze 112 gebeld, de ambulance kwam razendsnel, maar het mocht allemaal niet meer baten.

Ik ben onmiddellijk uit mijn bed gestapt en naar haar toegereden. Ze was uiteraard nog steeds in tranen en in shock en kon maar niet bevatten dat hij was overleden. Het ene moment is er niets aan de hand, hebben ze elkaar een goede nachtrust gewenst en nog een kus gegeven en het andere moment is alles opeens voorbij… Ze zei alsmaar tegen hem, terwijl ze liefdevol over zijn hoofd streek, “hoe kun je nou bij me weggaan?”. Mijn hart brak, ze was zo intens verdrietig!

Op zondagmiddag werd ik gebeld door de echtgenoot van de jonge vrouw (31 jaar) waar ik twee maanden eerder een gesprek mee heb gehad over haar toekomstige uitvaart. Ze wist dat haar ziekte niet meer te genezen was en ze wilde dan ook alles zelf voorbereiden en bepalen, zo ook degene die haar uitvaart zou moeten verzorgen. Helaas belde hij me nu, om te vertellen dat ze keihard haar best had gedaan om zo lang mogelijk bij hem en hun dochtertje te blijven, maar dat ze nu toch was overleden. Samen met haar moeder heb ik haar verzorgd en haar favoriete kleding bij haar aangedaan.

Weer wat dagen later werd ik gebeld door een dochter wiens vader aan zijn laatste beetje toe was. We hadden al een “voorgesprek” gepland die al naar een eerdere datum was verplaatst, maar hij was er toch nóg eerder tussenuit gepiept. De familie heeft thuis afscheid van hem genomen nadat hij verzorgd was en zo hebben we hem uitgeleide gedaan vanuit zijn eigen huis, de plek waar hij wilde sterven.

Nog geen twee dagen daarna rinkelde ‘s avonds de telefoon wederom. Nu was het een zoon wiens vader thuis was overleden. We hebben hem die avond met elkaar verzorgd, wat de familieleden ook veel troost heeft gegeven. Desalniettemin was het hartverscheurend te zien hoe ontzettend verdrietig zijn vrouw en kinderen waren toen de rouwauto de straat uitreed.

Alle vier de uitvaarten waren heel verschillend. Van 15 tot 200 personen die de uitvaart bijwoonden, verschillende leeftijden van de overledenen, andere gezinssamenstellingen enzovoort, maar allemaal waren ze zó liefdevol, zó passend bij de persoon en zó bijzonder. Ze hebben me allemaal diep geraakt en het voelde voor mij zo samen met de betrokken families heel intens en vertrouwd.

Het waren indrukwekkende, emotionele weken, maar ik kijk er met een warm gevoel op terug. Na alle liefdevolle handdrukken en dikke knuffels die ik van de achtergebleven familieleden mocht ontvangen realiseer ik me weer wat een mooi en dankbaar “werk” ik heb…

∞

Emotionele weken | Infinity Uitvaartzorg

Read More