Het komt weleens voor dat ik met meerdere kinderen aan tafel zit om de uitvaart te bespreken. Zo was onlangs een moeder overleden, die negen kinderen op de wereld had gezet. Ondanks haar hoge leeftijd (97 jaar) leefden al haar kinderen nog, wat ook best redelijk uniek is. Het was dus best spannend om met alle negen kinderen, met aanhang, te gaan bespreken hoe de uitvaart invulling te geven.

Het bleek allemaal heel erg mee te vallen. De familieleden maakten veel grapjes naar elkaar, deden quasi streng tegen elkaar, maar zaten daar als een eenheid aan tafel. Zij waren zelf verbaasd over de snelheid waarmee ze alles in grote lijnen met elkaar en met mij besproken hadden. Zij hadden een prachtige band met elkaar en natuurlijk schepte het overlijden van hun moeder een gevoel van saamhorigheid.

Ieder kind heeft zijn aandeel gehad tijdens de uitvaart, maar ook de 15 kleinkinderen en 23 achterkleinkinderen. De kleinkinderen hebben hun herinneringen op papier gezet en voorgedragen en de achterkleinkinderen hebben samen 38 kaarsjes aangestoken (15+23). De oudste zoon heeft met input van de andere kinderen het levensverhaal van hun moeder voorgedragen, een indrukwekkend verhaal over een bijzondere vrouw.

Er werden tijdens de muziek foto’s getoond uit een ver verleden tot aan het heden en het beeld was zo compleet. Mochten er mensen zijn geweest die haar niet persoonlijk hebben gekend, dan hadden ze nu een goed beeld van het leven van deze vrouw.

Het maakt niet uit hoe oud iemand is, zoals in dit geval, want gemist worden, dat zal ze zeker! Maar het afscheid nemen zoals zij met elkaar gedaan hebben, verzacht het wel en maakt het draaglijker.

∞

Saamhorigheid rondom de uitvaart | Infinity Uitvaartzorg

Read More

Een “persoonlijke uitvaart” is best een vaag begrip. Wat bedoelt men daar nu precies mee?

Ik denk zelf dat een uitvaart persoonlijk is, als je de persoon om wie het gaat er in kunt herkennen. Alles moet kloppen en passen bij de overledene en bij de nabestaanden. Het zit ’m niet altijd in het grote, maar vaak juist in het kleine. Het kan een muziekstuk zijn die de herinneringen aan de overledene naar boven haalt of het aansteken van een kaarsje bij de foto. Ik wil graag een aantal recente voorbeelden met u delen, die niet “standaard” zijn, maar wel “persoonlijk”;

Samen met de familie waren we de uitvaart aan het vormgeven van een man die een autoliefhebber was, maar dan wel van auto’s van Engelse origine. Hij verzamelde ze, haalde ze uit elkaar, zette ze weer in elkaar en reed er ook graag in. Op de voorkant van zijn rouwkaart hebben we dan ook één van zijn favoriete auto’s geplaatst, zodat iedereen hem daar in kon herkennen. De standaard rouwauto paste ook niet echt bij deze man en daarom werd er gekozen voor een klassieke Engelse Daimler (zie foto). Toen de auto het terrein van de familie kwam oprijden, werd er dan ook enthousiast gereageerd en bevestigend naar elkaar geknikt, dat dit helemaal passend was.

Bij de uitvaart van een 97-jarige vrouw werd er een door haar zelf gehaakt kleed neergelegd bij de kist. Toen haar eerste achterkleinkinderen geboren werden werd het voor haar een ‘traditie’ om een babydekentje voor hen te haken. Heel herkenbaar en persoonlijk dus voor de kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen.

De echtgenoot van een echtpaar op leeftijd overleed in zijn eigen huis. Bij dit huis hoorde een schitterende tuin, waar hij jarenlang vele uren in gewerkt en van genoten had.

Het idee ontstond om van de planten, struiken, bloemetjes, besjes en dergelijke uit zijn eigen tuin een kleine imitatie te maken en deze als “bloemstuk” bij de kist te plaatsen (het was winter, een uitdaging dus). Alle familie, vrienden en buren kenden deze tuin en dus zou dit een mooie blijk van herkenning zijn.

De bloemist (Raymond Nieuwenburg) heeft de boodschap goed begrepen en er een prachtig, persoonlijk en herkenbaar geheel van gemaakt.

Als uitvaartverzorger kan ik bijdragen aan het creëren van een persoonlijke uitvaart door met oprechte, onverdeelde aandacht te luisteren naar de wensen en de verhalen van de betrokkenen. Zodoende kan ik ideeën aanreiken en de gelegenheid bieden voor bijzondere wensen om het geleefde leven tot uitdrukking te laten komen.

 

 

∞

Wat maakt een uitvaart echt persoonlijk? | Infinity Uitvaartzorg

Read More

Ik krijg regelmatig de vraag of ik mijn tranen kan bedwingen bij een uitvaart en of ik een ‘knop kan omzetten’. Natuurlijk kan ik geen knop omzetten en ook ben ik niet ‘hard of ongevoelig’. Ik word nog altijd, elke keer weer, geraakt door de emotionele reacties van nabestaanden, de ene keer wat heftiger dan de andere keer.

Omdat ik moet zorgen dat alles vlekkeloos verloopt, precies zoals we met elkaar besproken hebben, is er meestal geen ruimte voor mijn eigen emoties en komen deze er op andere momenten pas uit.

Zo was ik bijvoorbeeld, stilletjes achterin, bij de uitvaart van een kennis, maar dan als ‘belangstellende’ in de aula en op dat moment kon ik mijn tranen niet meer bedwingen en ik kon er ook niet meer mee ophouden. Het leek wel of alles van de afgelopen maanden eruit moest en dat luchtte ontzettend op. Eindelijk was er ruimte voor mijn emoties.

Bij het In Memoriam die ik georganiseerd had in 2014 las ik een prachtig gedicht voor, ‘een emmer vol tranen’. Nadat ik het gedicht voorgedragen had keek ik, voor het weglopen bij het spreekgestoelte, nog even achterom naar het scherm waar de foto’s van de overledenen voorbijkwamen die we die avond herdachten met elkaar. En daar kwam, een volkomen ongepland moment, de foto van mijn overleden vader (2013) voorbij. Daar was het dus ook onmogelijk mijn emoties binnen te houden.

Vorig jaar was ik donateur voor Wereldlichtjesdag en zodoende was ik die avond ook aanwezig bij de herinneringsdienst voor overleden kinderen die werd gehouden. Ook daar overviel het mij, de muziek, de mooie woorden en de warme en intieme sfeer, waardoor ik mijn tranen gewoon heb kunnen laten lopen.

En dan de keer dat ik een moeder naar de rouwkamer begeleidde waar haar dochter van 35 jaar oud lag opgebaard. Het was een volkomen onverwacht overlijden en toen zij haar dochter zag liggen in de kist kwam er vanuit haar diepste binnenste een steeds harder klinkende noodkreet met daarna een onbedaarlijke huilbui. Ze was daar samen met haar vriendin, dus ik heb me echt even terug moeten trekken en mijn opborrelende tranen moeten laten gaan. Dan kun je echt geen ‘knop omzetten’.

Helaas (voor mij) ben ik een ‘open boek’ en kun je zo aan mijn gezicht zien of iets me raakt of niet. Gelukkig vinden de meeste mensen het juist prettig te zien dat het me raakt en dat ik geen ‘kouwe kikker’ ben.
Eigenlijk gaat het altijd goed, ik ben er tenslotte voor de nabestaanden. Ik kan de pijn en het verdriet niet bij ze wegnemen, maar ik kan het wel proberen te verzachten door er voor ze te zijn en te zorgen voor een liefdevol afscheid.

∞

Mijn tranen als uitvaartverzorger | Infinity Uitvaartzorg

Read More

Geen kind is zo aanwezig als het kind dat wordt gemist …

Net als vorig jaar zal Infinity Uitvaartzorg Wereldlichtjesdag Zoetermeer sponseren. Op deze dag, 11 december 2016, worden alle overleden kinderen wereldwijd herdacht, zo ook in Zoetermeer. Er wordt een stille tocht en een liefdevolle bijeenkomst georganiseerd door een aantal vrijwilligers. Dankzij hun enorme inzet kan dit worden gerealiseerd. Maar er zijn meer sponsors nodig. Het zou toch mooi zijn als u en velen met u kunnen bijdragen aan deze bijzondere herdenkingsdag door een (kleine of grote) donatie te doen?
Als u iets wilt geven, dan kunt u uw bijdrage storten op rekeningnummer NL27 RBRB 0943 4861 49 t.n.v. Stichting Wereldlichtjesdag Zoetermeer of persoonlijk een bijdrage doen in het donatiepotje dat bij Anita in De Troostkamer staat. Voor het programma en verdere uitleg kunt u terecht op www.wereldlichtjesdagzoetermeer.nl

En wat ook kan, is er gewoon ‘zijn’ voor iemand met zo’n groot verdriet. Het volgende gedicht welke ik tegenkwam sluit hier mooi bij aan …

Niets kan ik
als ik woorden vond
dan zou ik ze spreken
om recht te doen 
aan onnoemelijke pijn

als ik gebaren kende
dan zou ik ze tonen
om onwaar te maken
wat niet zou mogen zijn

als mijn handen konden
dan zou ik dragen
het hart
van de moeder die haar kind zag gaan

als mijn hart zou spreken
dan fluisterde ik het
niets kan ik

alleen even 
met liefde naast je staan

∞

Wereldlichtjesdag-zoetermeer-2016 | Infinity Uitvaartzorg

Read More

Het is alweer even geleden dat ik in een locale krant van Zoetermeer heb gestaan. Net als vorig jaar wil ik af en toe laten zien dat ik nog steeds werkzaam ben in Zoetermeer, Rijswijk, Den Haag en omgeving. Deze keer een volledige bladzijde in de speciale zorg bijlage.

Lees hieronder het geplaatste artikel in het weekblad Postiljon van Zoetermeer d.d. 10 november 2016.

 

∞

Postiljon Zorgspecial | Infinity Uitvaartzorg

Read More