Op een avond werd ik gebeld door een dochter met de mededeling dat haar vader was overleden en ze vroeg me of ik zo snel mogelijk kon komen om de uitvaart te bespreken. Nog diezelfde avond belde ik bij ze aan en toen ik binnen kwam werd ik begroet door de echtgenote en een aantal kinderen met hun partners.

De echtgenote nam het woord en vertelde me over het onverwachte overlijden van haar man. Maar daarna vertelde ze me dat zij zelf ernstig ziek was en dat er voor haar euthanasie gepland stond voor de volgende week. Ik was met stomheid geslagen en wist even niet wat ik moest zeggen. Ze sprak verder en vertelde me dat ze haar euthanasie vanwege het plotselinge overlijden van haar man vervroegd had naar de volgende dag. Ze wilde haar uitvaart heel graag tegelijk met die van haar man. Ze keek er heel tevreden bij en ook de kinderen waren het met haar eens, ondanks dat het heel moeilijk voor hen was en zou worden.

Ze wilde nu ook zelf alles regelen. Ze heeft hun kisten uitgezocht, de plek van opbaring, de kleding die ze aan wilde, dat het een crematie zou zijn, zelfs de datum hebben we in haar bijzijn vastgelegd. Wat een dappere vrouw en wat een dappere kinderen! Aan het einde van het gesprek pakte ze mijn handen beet en hield ze nog even vast. Ze keek me aan met een blik van vertrouwen en ik glimlachte naar haar. Meer was niet nodig, we begrepen elkaar.

Het was een vreemde gewaarwording om haar en haar man de volgende dag naast elkaar in hun kisten te zien. Maar ook zo ontzettend mooi dat zij hun hele leven samen zijn geweest tot aan het allerlaatste moment.

Indrukwekkend was het, hun beide namen op één rouwkaart, twee rouwauto’s achter elkaar en twee kisten in de aula van het crematorium. Geruststellend was het, te weten dat het haar wens was en dat de kinderen het er mee eens waren. En ook de dankbare knuffels die ik na de uitvaart van de kinderen mocht ontvangen gaven mij een ontzettend warm gevoel van binnen. We deelden de gedachte met elkaar dat hun ouders voor altijd met elkaar verbonden zullen zijn.

∞

Verbinding | Infinity Uitvaartzorg

Read More

Mevrouw Lian (zo noem ik haar even) had over mij gehoord van haar buren, waar zij goed contact mee had. Ze wist dat ze niet lang meer te leven zou hebben, omdat zij ‘uitbehandeld’ was zoals dat heet. Ze had geen kinderen en daarom wilde ze graag haar wensen betreffende haar uitvaart vastgelegd hebben. Ze belde me op en vroeg me langs te komen.

Ik werd hartelijk ontvangen met een kopje thee en wat lekkers en ze sprak honderduit over haar leven samen met haar man. Hij was al tien jaar geleden overleden en ze miste hem nog iedere dag. Zijn urn stond bij haar in de kast, zo voelde ze zich wat minder alleen. Ze had wel hele liefdevolle mensen om zich heen, die aanvoelden als familie en zij zouden het op zich nemen om de dingen voor haar te regelen, voor als ze er niet meer zou zijn.

Al haar wensen heb ik opgeschreven, ook de kist die ze uitgekozen had en dat ze in haar trouwjurk opgebaard wilde worden. Trots vertelde ze dat ze er nog steeds in paste.

Toen ik na zo’n drie uur luisteren naar haar prachtige verhalen opstond om weer te gaan, vroeg ze me nog even te wachten. Ze twijfelde een beetje of ze het wel of niet zou vragen. Toch deed ze het. Ze was vrij klein, keek naar me omhoog, pakte mijn arm beet en vroeg “is het mogelijk dat mijn man er ook bij is in de aula bij mijn afscheid?” Ik was erg geroerd, ze keek me zo hoopvol aan. Ze bedoelde natuurlijk zijn urn. Ik bevestigde dat dit zeker mogelijk zou zijn en dat ik er voor zou zorgdragen. Ze keek me heel opgelucht en blij aan en ik kreeg een stevige knuffel van deze frêle vrouw.

Wat heb ik toch een prachtig beroep…

Enkele maanden later overleed mevrouw Lian en zoals afgesproken was haar man erbij.

 

∞

Verhalen – Altijd samen | Infinity Uitvaartzorg

Read More

Op 25 mei werd ik gebeld door de vader van Wendy. Hij vertelde me dat zijn dochter zojuist was overleden en of ik kon komen om de uitvaart te verzorgen. Ik schrik altijd als een ouder mij belt en het overlijden van zijn of haar kind meldt. Dit betekent meestal dat degene die is overleden niet zo oud is. Zo ook Wendy, zij mocht maar 42 jaar worden…

Er was al meteen een klik met de familie van Wendy, met name met haar vader. Gaandeweg het gesprek, wanneer we een momentje van rust ingelast hadden, vroeg Wendy’s vader naar mijn meisjesnaam en vertelde dat hij ook iemand kent die Drolsbach heet. Het bleek mijn vader te zijn en zij hebben in het verleden 20 jaar met elkaar samengewerkt bij hetzelfde bedrijf! Zij konden het destijds ook goed met elkaar vinden en daarom was het niet zo gek dat hij en ik ook meteen zo’n klik hadden.

Ik kwam iedere dag even langs om zo stapje voor stapje de uitvaart met elkaar invulling te geven. Zo kwam ik ook op het idee om voor te stellen een film of foto’s te laten maken van de uitvaart, met name voor de kinderen.

Voor kinderen is het lastiger te herinneren wat er in hun jonge leventje gebeurd is, daarom leek een film wel een goed idee, zodat zij later kunnen terugkijken naar hoe het was. Jogchum (Wendy’s echtgenoot) vertelde me dat Wendy en haar gezin hadden meegewerkt aan het programma “liefde voor later”. Een drietal filmdagen zijn er geweest over haar ziekzijn en het naderende einde. Jogchum overwoog de KRO te vragen of zij ook de uitvaart wilden filmen. De volgende dag werd ik al gebeld of het in orde was dat zij zouden komen filmen.

Dit hebben zij dan ook gedaan en zij hebben het heel mooi verwerkt in het verhaal over Wendy.

Het stukje van haar uitvaart is te zien door op het onderstaande filmpje (2min, +10.000 views) te klikken. Alle volledige afleveringen zijn te vinden op YouTube onder “Liefde voor later Wendy”. In de aflevering van maandag 16 november bezoekt Anita Witzier Jogchum en de kinderen om te horen hoe zij hun leven proberen op te pakken.

Uiteraard plaats ik berichten, verhalen, referenties en filmpjes altijd met toestemming van de nabestaanden

∞

Liefde voor later – Wendy van Mil | Infinity Uitvaartzorg

 

 

Read More

Vanaf nu is het mogelijk voor nabestaanden om een Gedenkpagina te (laten) openen voor hun dierbare op de site van Infinity Uitvaartzorg.

Vaak is er na de uitvaart in de koffiekamer niet veel tijd om uitgebreid herinneringen met elkaar op te halen en zeker niet met iedereen. Daarom is een gedenkpagina een fijne oplossing, omdat iedereen daar op ieder moment van de dag, wanneer men daar behoefte aan heeft, een warme herinnering of troostende woorden kan delen. Ook is er ruimte voor het plaatsen van een foto.

Dit alles wordt kosteloos aangeboden. Neem alvast een kijkje hoe het er uit ziet op Gedenkpagina

∞

Gedenkpagina | Infinity Uitvaartzorg

 

 

Read More

Dit weekend is de verspreiding begonnen van het blad “Mijn Zaak” in Zoetermeer.

De komende twee weken zal het verder verspreid worden en zal iedereen een exemplaar ontvangen. Ik wilde deze maand graag op de voorpagina komen. Eerst heeft er een interview plaatsgevonden en zijn er foto’s gemaakt. Het resultaat mag er zijn, ik ben heel tevreden over hoe het er uit ziet en hoe het interview is verwoord. Het doet mij goed om te mogen vertellen dat ik met veel liefde en passie voor de mens mijn mooie werk als uitvaartverzorgster mag uitvoeren. Veel mensen weten mij inmiddels goed te vinden en dat komt voornamelijk door mond-tot-mond reclame. Toch vind ik het ook belangrijk om de mensen die nog niet van Infinity Uitvaartzorg gehoord hebben, ook te vertellen over het bestaan van mijn onderneming en uit te leggen hoe ik werk. En hoe dat is, kunt u lezen in deze bijlage.

Read More