Midden in de nacht rinkelde de telefoon. Mevrouw was helemaal overstuur, want zij had haar man levenloos op het toilet aangetroffen. Daarna had ze 112 gebeld, de ambulance kwam razendsnel, maar het mocht allemaal niet meer baten.

Ik ben onmiddellijk uit mijn bed gestapt en naar haar toegereden. Ze was uiteraard nog steeds in tranen en in shock en kon maar niet bevatten dat hij was overleden. Het ene moment is er niets aan de hand, hebben ze elkaar een goede nachtrust gewenst en nog een kus gegeven en het andere moment is alles opeens voorbij… Ze zei alsmaar tegen hem, terwijl ze liefdevol over zijn hoofd streek, “hoe kun je nou bij me weggaan?”. Mijn hart brak, ze was zo intens verdrietig!

Op zondagmiddag werd ik gebeld door de echtgenoot van de jonge vrouw (31 jaar) waar ik twee maanden eerder een gesprek mee heb gehad over haar toekomstige uitvaart. Ze wist dat haar ziekte niet meer te genezen was en ze wilde dan ook alles zelf voorbereiden en bepalen, zo ook degene die haar uitvaart zou moeten verzorgen. Helaas belde hij me nu, om te vertellen dat ze keihard haar best had gedaan om zo lang mogelijk bij hem en hun dochtertje te blijven, maar dat ze nu toch was overleden. Samen met haar moeder heb ik haar verzorgd en haar favoriete kleding bij haar aangedaan.

Weer wat dagen later werd ik gebeld door een dochter wiens vader aan zijn laatste beetje toe was. We hadden al een “voorgesprek” gepland die al naar een eerdere datum was verplaatst, maar hij was er toch nóg eerder tussenuit gepiept. De familie heeft thuis afscheid van hem genomen nadat hij verzorgd was en zo hebben we hem uitgeleide gedaan vanuit zijn eigen huis, de plek waar hij wilde sterven.

Nog geen twee dagen daarna rinkelde ‘s avonds de telefoon wederom. Nu was het een zoon wiens vader thuis was overleden. We hebben hem die avond met elkaar verzorgd, wat de familieleden ook veel troost heeft gegeven. Desalniettemin was het hartverscheurend te zien hoe ontzettend verdrietig zijn vrouw en kinderen waren toen de rouwauto de straat uitreed.

Alle vier de uitvaarten waren heel verschillend. Van 15 tot 200 personen die de uitvaart bijwoonden, verschillende leeftijden van de overledenen, andere gezinssamenstellingen enzovoort, maar allemaal waren ze zó liefdevol, zó passend bij de persoon en zó bijzonder. Ze hebben me allemaal diep geraakt en het voelde voor mij zo samen met de betrokken families heel intens en vertrouwd.

Het waren indrukwekkende, emotionele weken, maar ik kijk er met een warm gevoel op terug. Na alle liefdevolle handdrukken en dikke knuffels die ik van de achtergebleven familieleden mocht ontvangen realiseer ik me weer wat een mooi en dankbaar “werk” ik heb…

∞

Emotionele weken | Infinity Uitvaartzorg

Read More

Het komt weleens voor dat ik met meerdere kinderen aan tafel zit om de uitvaart te bespreken. Zo was onlangs een moeder overleden, die negen kinderen op de wereld had gezet. Ondanks haar hoge leeftijd (97 jaar) leefden al haar kinderen nog, wat ook best redelijk uniek is. Het was dus best spannend om met alle negen kinderen, met aanhang, te gaan bespreken hoe de uitvaart invulling te geven.

Het bleek allemaal heel erg mee te vallen. De familieleden maakten veel grapjes naar elkaar, deden quasi streng tegen elkaar, maar zaten daar als een eenheid aan tafel. Zij waren zelf verbaasd over de snelheid waarmee ze alles in grote lijnen met elkaar en met mij besproken hadden. Zij hadden een prachtige band met elkaar en natuurlijk schepte het overlijden van hun moeder een gevoel van saamhorigheid.

Ieder kind heeft zijn aandeel gehad tijdens de uitvaart, maar ook de 15 kleinkinderen en 23 achterkleinkinderen. De kleinkinderen hebben hun herinneringen op papier gezet en voorgedragen en de achterkleinkinderen hebben samen 38 kaarsjes aangestoken (15+23). De oudste zoon heeft met input van de andere kinderen het levensverhaal van hun moeder voorgedragen, een indrukwekkend verhaal over een bijzondere vrouw.

Er werden tijdens de muziek foto’s getoond uit een ver verleden tot aan het heden en het beeld was zo compleet. Mochten er mensen zijn geweest die haar niet persoonlijk hebben gekend, dan hadden ze nu een goed beeld van het leven van deze vrouw.

Het maakt niet uit hoe oud iemand is, zoals in dit geval, want gemist worden, dat zal ze zeker! Maar het afscheid nemen zoals zij met elkaar gedaan hebben, verzacht het wel en maakt het draaglijker.

∞

Saamhorigheid rondom de uitvaart | Infinity Uitvaartzorg

Read More

Geen kind is zo aanwezig als het kind dat wordt gemist …

Net als vorig jaar zal Infinity Uitvaartzorg Wereldlichtjesdag Zoetermeer sponseren. Op deze dag, 11 december 2016, worden alle overleden kinderen wereldwijd herdacht, zo ook in Zoetermeer. Er wordt een stille tocht en een liefdevolle bijeenkomst georganiseerd door een aantal vrijwilligers. Dankzij hun enorme inzet kan dit worden gerealiseerd. Maar er zijn meer sponsors nodig. Het zou toch mooi zijn als u en velen met u kunnen bijdragen aan deze bijzondere herdenkingsdag door een (kleine of grote) donatie te doen?
Als u iets wilt geven, dan kunt u uw bijdrage storten op rekeningnummer NL27 RBRB 0943 4861 49 t.n.v. Stichting Wereldlichtjesdag Zoetermeer of persoonlijk een bijdrage doen in het donatiepotje dat bij Anita in De Troostkamer staat. Voor het programma en verdere uitleg kunt u terecht op www.wereldlichtjesdagzoetermeer.nl

En wat ook kan, is er gewoon ‘zijn’ voor iemand met zo’n groot verdriet. Het volgende gedicht welke ik tegenkwam sluit hier mooi bij aan …

Niets kan ik
als ik woorden vond
dan zou ik ze spreken
om recht te doen 
aan onnoemelijke pijn

als ik gebaren kende
dan zou ik ze tonen
om onwaar te maken
wat niet zou mogen zijn

als mijn handen konden
dan zou ik dragen
het hart
van de moeder die haar kind zag gaan

als mijn hart zou spreken
dan fluisterde ik het
niets kan ik

alleen even 
met liefde naast je staan

∞

Wereldlichtjesdag-zoetermeer-2016 | Infinity Uitvaartzorg

Read More

Er zijn best wat dingen die je kunt doen om een uitvaart persoonlijk te maken en er zijn ook dingen die je beter niet kunt doen. Laat ik beginnen met een voorbeeld van wat je beter niet kunt doen.

Ik was uitgekozen om de uitvaart van A. te verzorgen, alleen wilde de echtgenote zelf de kaarten regelen. Via een vriendin hadden ze een website gevonden waar je zelf een ontwerp kon maken en alles zelf kon indelen. Je hoefde daarna alleen maar een adressenlijst te sturen en zij zouden zorgen voor de verzending.

Ik wilde toch wel graag het ontwerp zien en ook controleren of het tekstueel allemaal wel klopte. In overleg met de echtgenote hebben we flink wat aanpassingen gedaan qua tekst en qua lay-out, iets waar de website je niet bij helpt of iets voor je controleert.

Helaas ging dit goedbedoelde initiatief van de vriendin faliekant fout, want blijkbaar drukten ze geen kaarten meer op vrijdagmiddag en daarna pas weer op maandag. Dit terwijl de uitvaart al op dinsdag zou plaatsvinden. Halsoverkop moest er dus via allerlei andere kanalen gecommuniceerd worden, want de kaarten zouden nu op z’n vroegst pas dinsdag aankomen.

De familie had ook een kaart naar mij laten sturen en tot mijn grote schrik zag ik dat er zelfs geen rouwzegel gebruikt was en dat mijn adres op de achterkant van het kaartje gedrukt was, zodat je dit door het venstertje van de envelop kon zien. En dan ook nog op de envelop en op het kaartje reclame van het bedrijf die het kaartje gedrukt had. Geen goed idee dus om dit zelf te doen als de expertise niet voldoende is en er geen goede ervaring is met zo’n bedrijf voor zoiets delicaats als een rouwkaart.

Maar er zijn gelukkig ook dingen die je wel kunt doen. Er was bijvoorbeeld op een keer een timmerman overleden. Zijn zoon was in zijn voetsporen getreden en daarom stelde ik hem voor dat het misschien wel mooi zou kunnen zijn als hij een kist voor zijn vader zou maken. Zijn eerste reactie was heel emotioneel en hij gaf aan dit misschien niet aan te kunnen en er een nachtje over te willen slapen. Ik gaf hem alvast een boekje mee met allerlei modellen kisten met de maten en voorwaarden waar de kist aan zou moeten voldoen.

De volgende dag vertelde hij me dat hij er van wakker had gelegen, maar vol overtuiging de kist wilde gaan maken. Hij ging aan de slag en het resultaat mocht er zijn, een prachtige kist voor zijn vader.

Deze meneer had ook een creatieve dochter, die heel goed was in bloemschikken en dus was het bijna logisch dat ik ook haar stimuleerde om zelf het bloemstuk voor op de kist te maken. Zij vond het inderdaad een daad uit liefde om dit voor haar vader te kunnen doen.

Buiten zijn gezin was hij gezegend met een hele warme familie en zodoende hebben een aantal familieleden hem zelf naar zijn laatste rustplaats begeleid. Dit alles bij elkaar was een prachtig geheel en een enorme troost voor de familie.

En zo probeer ik altijd, samen met de nabestaanden, te ontdekken wat bij de overledene én de nabestaanden past om de uitvaart ‘nét even anders’ te laten zijn …

∞

Nét even anders | Infinity Uitvaartzorg

 

Read More

Regelmatig heb ik gesprekken met mensen nog voor dat zij komen te overlijden. Men vindt het vaak geruststellend om hun wensen te hebben uitgesproken en eventueel te hebben vastgelegd.

Zo ook bij deze mevrouw. Het eerste wat ze me vertelde was, dat zij begraven wilde worden en dan wel op de begraafplaats waar haar overleden zoontje ooit begraven was. Haar kindje heeft slechts twee maandjes mogen leven en daar heeft ze ontzettend veel verdriet van gehad. Zo erg zelfs dat zij, ondanks dat het zo’n 50 jaar geleden was, bij haar kindje in de buurt begraven wilde worden. Gek genoeg wist ze niet zeker of het grafje nog wel bestond, maar dat heb ik nog voor haar kunnen uitzoeken. Ondanks dat het een algemeen grafje was, wat normaal gesproken al na 10 jaar ‘geruimd’ mag worden door de gemeente, hebben ze dat niet gedaan en was het plekje nog intact. Het was alleen nog onduidelijk welk plekje het precies was, want het archief was al oud en onduidelijk.

Op een later moment hebben haar kinderen (ze had inmiddels 4 in leven zijnde kinderen) een plek voor hun moeder, zo dicht mogelijk in de buurt van het plekje van haar overleden kindje, uitgezocht, er een foto van gemaakt en nog aan haar kunnen laten zien. Ze was gerustgesteld en niet veel later is ze dan ook rustig ingeslapen.

Toen we uiteindelijk de uitvaart invulling zijn gaan geven hebben we geprobeerd om te achterhalen welk exact plekje van het kindje was en of het misschien mogelijk zou zijn om het kindje op te graven en bij moeder bij te plaatsen. Na veel telefoontjes en onderzoeken werd op de valreep duidelijk welk plekje het was en het bleek ook nog eens een plekje alleen te zijn, zodat er geen probleem zou zijn betreffende het opgraven.

Op de dag van de uitvaart kwamen we aan bij de begraafplaats en heeft een van haar zonen het kleine (wel een nieuw) kistje opgehaald bij het plekje waar hij destijds begraven was en meegedragen voor zijn moeder uit naar hun gezamenlijke nieuwe plek. Het was ontroerend om te zien en mee te maken. Een normale kist met moeder en een heel klein kistje met haar eerstgeborene. Moeder en kind eindelijk weer herenigd…

∞

Moeder en kind herenigd | Infinity Uitvaartzorg

Read More