Midden in de nacht rinkelde de telefoon. Mevrouw was helemaal overstuur, want zij had haar man levenloos op het toilet aangetroffen. Daarna had ze 112 gebeld, de ambulance kwam razendsnel, maar het mocht allemaal niet meer baten.

Ik ben onmiddellijk uit mijn bed gestapt en naar haar toegereden. Ze was uiteraard nog steeds in tranen en in shock en kon maar niet bevatten dat hij was overleden. Het ene moment is er niets aan de hand, hebben ze elkaar een goede nachtrust gewenst en nog een kus gegeven en het andere moment is alles opeens voorbij… Ze zei alsmaar tegen hem, terwijl ze liefdevol over zijn hoofd streek, “hoe kun je nou bij me weggaan?”. Mijn hart brak, ze was zo intens verdrietig!

Op zondagmiddag werd ik gebeld door de echtgenoot van de jonge vrouw (31 jaar) waar ik twee maanden eerder een gesprek mee heb gehad over haar toekomstige uitvaart. Ze wist dat haar ziekte niet meer te genezen was en ze wilde dan ook alles zelf voorbereiden en bepalen, zo ook degene die haar uitvaart zou moeten verzorgen. Helaas belde hij me nu, om te vertellen dat ze keihard haar best had gedaan om zo lang mogelijk bij hem en hun dochtertje te blijven, maar dat ze nu toch was overleden. Samen met haar moeder heb ik haar verzorgd en haar favoriete kleding bij haar aangedaan.

Weer wat dagen later werd ik gebeld door een dochter wiens vader aan zijn laatste beetje toe was. We hadden al een “voorgesprek” gepland die al naar een eerdere datum was verplaatst, maar hij was er toch nóg eerder tussenuit gepiept. De familie heeft thuis afscheid van hem genomen nadat hij verzorgd was en zo hebben we hem uitgeleide gedaan vanuit zijn eigen huis, de plek waar hij wilde sterven.

Nog geen twee dagen daarna rinkelde ‘s avonds de telefoon wederom. Nu was het een zoon wiens vader thuis was overleden. We hebben hem die avond met elkaar verzorgd, wat de familieleden ook veel troost heeft gegeven. Desalniettemin was het hartverscheurend te zien hoe ontzettend verdrietig zijn vrouw en kinderen waren toen de rouwauto de straat uitreed.

Alle vier de uitvaarten waren heel verschillend. Van 15 tot 200 personen die de uitvaart bijwoonden, verschillende leeftijden van de overledenen, andere gezinssamenstellingen enzovoort, maar allemaal waren ze zó liefdevol, zó passend bij de persoon en zó bijzonder. Ze hebben me allemaal diep geraakt en het voelde voor mij zo samen met de betrokken families heel intens en vertrouwd.

Het waren indrukwekkende, emotionele weken, maar ik kijk er met een warm gevoel op terug. Na alle liefdevolle handdrukken en dikke knuffels die ik van de achtergebleven familieleden mocht ontvangen realiseer ik me weer wat een mooi en dankbaar “werk” ik heb…

∞

Emotionele weken | Infinity Uitvaartzorg

Read More

Een “persoonlijke uitvaart” is best een vaag begrip. Wat bedoelt men daar nu precies mee?

Ik denk zelf dat een uitvaart persoonlijk is, als je de persoon om wie het gaat er in kunt herkennen. Alles moet kloppen en passen bij de overledene en bij de nabestaanden. Het zit ’m niet altijd in het grote, maar vaak juist in het kleine. Het kan een muziekstuk zijn die de herinneringen aan de overledene naar boven haalt of het aansteken van een kaarsje bij de foto. Ik wil graag een aantal recente voorbeelden met u delen, die niet “standaard” zijn, maar wel “persoonlijk”;

Samen met de familie waren we de uitvaart aan het vormgeven van een man die een autoliefhebber was, maar dan wel van auto’s van Engelse origine. Hij verzamelde ze, haalde ze uit elkaar, zette ze weer in elkaar en reed er ook graag in. Op de voorkant van zijn rouwkaart hebben we dan ook één van zijn favoriete auto’s geplaatst, zodat iedereen hem daar in kon herkennen. De standaard rouwauto paste ook niet echt bij deze man en daarom werd er gekozen voor een klassieke Engelse Daimler (zie foto). Toen de auto het terrein van de familie kwam oprijden, werd er dan ook enthousiast gereageerd en bevestigend naar elkaar geknikt, dat dit helemaal passend was.

Bij de uitvaart van een 97-jarige vrouw werd er een door haar zelf gehaakt kleed neergelegd bij de kist. Toen haar eerste achterkleinkinderen geboren werden werd het voor haar een ‘traditie’ om een babydekentje voor hen te haken. Heel herkenbaar en persoonlijk dus voor de kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen.

De echtgenoot van een echtpaar op leeftijd overleed in zijn eigen huis. Bij dit huis hoorde een schitterende tuin, waar hij jarenlang vele uren in gewerkt en van genoten had.

Het idee ontstond om van de planten, struiken, bloemetjes, besjes en dergelijke uit zijn eigen tuin een kleine imitatie te maken en deze als “bloemstuk” bij de kist te plaatsen (het was winter, een uitdaging dus). Alle familie, vrienden en buren kenden deze tuin en dus zou dit een mooie blijk van herkenning zijn.

De bloemist (Raymond Nieuwenburg) heeft de boodschap goed begrepen en er een prachtig, persoonlijk en herkenbaar geheel van gemaakt.

Als uitvaartverzorger kan ik bijdragen aan het creëren van een persoonlijke uitvaart door met oprechte, onverdeelde aandacht te luisteren naar de wensen en de verhalen van de betrokkenen. Zodoende kan ik ideeën aanreiken en de gelegenheid bieden voor bijzondere wensen om het geleefde leven tot uitdrukking te laten komen.

 

 

∞

Wat maakt een uitvaart echt persoonlijk? | Infinity Uitvaartzorg

Read More

Er zijn best wat dingen die je kunt doen om een uitvaart persoonlijk te maken en er zijn ook dingen die je beter niet kunt doen. Laat ik beginnen met een voorbeeld van wat je beter niet kunt doen.

Ik was uitgekozen om de uitvaart van A. te verzorgen, alleen wilde de echtgenote zelf de kaarten regelen. Via een vriendin hadden ze een website gevonden waar je zelf een ontwerp kon maken en alles zelf kon indelen. Je hoefde daarna alleen maar een adressenlijst te sturen en zij zouden zorgen voor de verzending.

Ik wilde toch wel graag het ontwerp zien en ook controleren of het tekstueel allemaal wel klopte. In overleg met de echtgenote hebben we flink wat aanpassingen gedaan qua tekst en qua lay-out, iets waar de website je niet bij helpt of iets voor je controleert.

Helaas ging dit goedbedoelde initiatief van de vriendin faliekant fout, want blijkbaar drukten ze geen kaarten meer op vrijdagmiddag en daarna pas weer op maandag. Dit terwijl de uitvaart al op dinsdag zou plaatsvinden. Halsoverkop moest er dus via allerlei andere kanalen gecommuniceerd worden, want de kaarten zouden nu op z’n vroegst pas dinsdag aankomen.

De familie had ook een kaart naar mij laten sturen en tot mijn grote schrik zag ik dat er zelfs geen rouwzegel gebruikt was en dat mijn adres op de achterkant van het kaartje gedrukt was, zodat je dit door het venstertje van de envelop kon zien. En dan ook nog op de envelop en op het kaartje reclame van het bedrijf die het kaartje gedrukt had. Geen goed idee dus om dit zelf te doen als de expertise niet voldoende is en er geen goede ervaring is met zo’n bedrijf voor zoiets delicaats als een rouwkaart.

Maar er zijn gelukkig ook dingen die je wel kunt doen. Er was bijvoorbeeld op een keer een timmerman overleden. Zijn zoon was in zijn voetsporen getreden en daarom stelde ik hem voor dat het misschien wel mooi zou kunnen zijn als hij een kist voor zijn vader zou maken. Zijn eerste reactie was heel emotioneel en hij gaf aan dit misschien niet aan te kunnen en er een nachtje over te willen slapen. Ik gaf hem alvast een boekje mee met allerlei modellen kisten met de maten en voorwaarden waar de kist aan zou moeten voldoen.

De volgende dag vertelde hij me dat hij er van wakker had gelegen, maar vol overtuiging de kist wilde gaan maken. Hij ging aan de slag en het resultaat mocht er zijn, een prachtige kist voor zijn vader.

Deze meneer had ook een creatieve dochter, die heel goed was in bloemschikken en dus was het bijna logisch dat ik ook haar stimuleerde om zelf het bloemstuk voor op de kist te maken. Zij vond het inderdaad een daad uit liefde om dit voor haar vader te kunnen doen.

Buiten zijn gezin was hij gezegend met een hele warme familie en zodoende hebben een aantal familieleden hem zelf naar zijn laatste rustplaats begeleid. Dit alles bij elkaar was een prachtig geheel en een enorme troost voor de familie.

En zo probeer ik altijd, samen met de nabestaanden, te ontdekken wat bij de overledene én de nabestaanden past om de uitvaart ‘nét even anders’ te laten zijn …

∞

Nét even anders | Infinity Uitvaartzorg

 

Read More

In de afgelopen tien jaar heb ik als uitvaartverzorger vele diverse vragen  cq misvattingen mogen beantwoorden omtrent het verzorgen van een uitvaart. Graag wil ik een aantal van deze misvattingen met u delen.

De overledene moet in een kist gelegd worden
Niet waar. Een kist is niet verplicht. Je mag het lichaam bijvoorbeeld in een zogeheten lijkwade hullen, op voorwaarde dat er geen enkel lichaamsdeel zichtbaar is. Voor het vervoer van de overledene wordt gebruik gemaakt van een opbaarplank. De plank wordt mee begraven of gaat bij crematie mee de oven in.

Het is verplicht een uitvaartverzorger in te schakelen
Niet waar. U kunt zelf een uitvaart regelen of zelf een uitvaartonderneming uitkiezen waar u vertrouwen in heeft. U neemt altijd de beslissingen, eventueel naar aanleiding van datgene wat een uitvaartverzorger voorstelt. Maar, het is niet eenvoudig zonder uitvaartverzorger: er zijn nogal wat zaken die vlot en adequaat dienen te worden geregeld en afgestemd en daarbij komt dat de uitvaartwereld (nog) niet zo gewend is aan ‘doe-het-zelvers’.

Gebruik van de aula is een verplicht onderdeel van een crematie of begrafenis
Niet waar. De aula wordt apart verhuurd en in rekening gebracht door het crematorium of de begraafplaats. Het is ook mogelijk om op een andere locatie de plechtigheid en/of het condoleren te laten plaatsvinden, bijvoorbeeld in een restaurant, een theater of andere plekken waar de ruimte geschikt is voor het aantal personen die u verwacht.

Er zijn regels waar een uitvaartplechtigheid aan moet voldoen.
Niet waar. De invulling van een plechtigheid is vrij. Plaats, tijd, sprekers, muziek, rituelen, foto’s, dans; alles kan naar eigen inzicht ingevuld worden. De enige verplichting is dat een overledene binnen 6 werkdagen na overlijden begraven of gecremeerd wordt.

Aangifte van overlijden moet gedaan worden door de uitvaartverzorger
Niet waar. Nabestaanden kunnen dit ook zelf doen. De aangifte moet plaatsvinden bij de gemeente waar iemand overleden is. Daarbij is het verplicht een verklaring van overlijden (getekend door een arts) te overleggen.

De overledene moet in zijn woonplaats begraven of gecremeerd worden
Niet waar. U bent geheel vrij in de keuze van crematorium of begraafplaats in willekeurige plaats.

De kist wordt hergebruikt bij een crematie
Niet waar. De kist wordt altijd mee gecremeerd.

De uitvaart moet binnen 5 dagen plaatsvinden
Niet waar. Een overledene mag niet eerder dan 36 uur en niet later dan 6 werkdagen na het overlijden begraven of gecremeerd worden.

De as mag overal verstrooid worden
Niet waar. De gemeente kan regels stellen aan het verstrooien van as op een bijzondere plek. Het is dus niet toegestaan om op een willekeurige plek as te verstrooien. De nabestaande moet eerst bij de gemeente nagaan of op de gewenste plek as verstrooid mag worden.

 

Heeft u nog vragen of onduidelijkheden over uitvaartverzorging schroom niet om met mij contact opnemen. Infinity Uitvaartzorg – 079 5000 250 dag en nacht bereikbaar

∞

Misvattingen Uitvaartverzorging | Infinity Uitvaartzorg

Read More

Het is alweer even geleden dat ik in het Streekblad van Zoetermeer heb gestaan. Af en toe moet ik toch nog even laten zien dat ik nog steeds werkzaam ben in Zoetermeer, Den Haag en omgeving. En na aanleiding van het vorig bericht over het Keurmerk Persoonlijke Uitvaart, leek het nu wel gepast dit wat wijder te verspreiden dan alleen op Facebook en mijn website.

Lees hieronder mijn geplaatste advertorial in Het Streekblad Zoetermeer d.d. 24 september 2015

 

 

Read More