Mensen grappen vaak tegen mij “ jij hebt altijd werk, want er gaat altijd wel iemand dood”.

Het eerste deel, dat ik daardoor altijd werk heb, is natuurlijk niet waar, want de nabestaanden moeten mij wel eerst weten te vinden. Er zijn meerdere uitvaartondernemers en ook het idee dat je persé het nummer moet bellen dat op de uitvaartpolis staat, zorgt er voor dat men een andere richting opgestuurd wordt, wat vaak helemaal niet nodig is. Er is (bijna) altijd een keus, maar dat weet men meestal niet.

De beste reclame is dan ook de mond-tot-mondreclame. De mensen die mij graag aanbevelen, zijn degenen die al eens met mij te maken hebben gehad in de vorm van het samen regelen van een uitvaart of het bijwonen van een uitvaart. In dit geval zullen zij mij onvoorwaardelijk aanbevelen bij anderen. Ik noem ze dan ook ‘mijn ambassadeurs’.

Het tweede deel, dat er altijd wel iemand dood gaat, is helaas wél waar. En natuurlijk vind ik dat ook vreselijk, want ik weet hoe moeilijk dit is. Maar ik weet ook dat het iets onvermijdelijks is en voel me dan ook een gezegend iemand dat ik mensen kan bijstaan in zo’n moeilijke fase en dat ik er voor kan zorgen dat zij op dat laatste stukje in ieder geval, met een goed gevoel kunnen terugkijken.

Ik maak ook wel reclame op andere manieren, zoals een artikel in een tijdschrift, folders rond laten gaan, af en toe eens een artikel in de krant of een interview op de radio en natuurlijk ben ik ook nog steeds trots op mijn website en mijn Facebookpagina. Als er iemand rechtstreeks via de website de keus op mij heeft laten vallen, geven ze mij vaak terug dat “de website ze aansprak” en “de referenties zo mooi waren”. Het opmerkelijke is, dat ik van deze mensen vaak ook prachtige referenties mag ontvangen (de referenties plaats ik overigens altijd pas nadat de schrijver ervan toestemming heeft gegeven).

Mond-tot-mondreclame is veruit het best werkend, want men hoort graag van een ander of het écht wel goed is en of het écht wel betrouwbaar is. Het is zelfs zó krachtig dat er mensen bij mij terecht zijn gekomen, omdat de caissière van de supermarkt mij aanbevolen had. Zo simpel kan het soms zijn …

∞

Mond-tot-mond | Infinity Uitvaartzorg

Read More

Op 25 mei werd ik gebeld door de vader van Wendy. Hij vertelde me dat zijn dochter zojuist was overleden en of ik kon komen om de uitvaart te verzorgen. Ik schrik altijd als een ouder mij belt en het overlijden van zijn of haar kind meldt. Dit betekent meestal dat degene die is overleden niet zo oud is. Zo ook Wendy, zij mocht maar 42 jaar worden…

Er was al meteen een klik met de familie van Wendy, met name met haar vader. Gaandeweg het gesprek, wanneer we een momentje van rust ingelast hadden, vroeg Wendy’s vader naar mijn meisjesnaam en vertelde dat hij ook iemand kent die Drolsbach heet. Het bleek mijn vader te zijn en zij hebben in het verleden 20 jaar met elkaar samengewerkt bij hetzelfde bedrijf! Zij konden het destijds ook goed met elkaar vinden en daarom was het niet zo gek dat hij en ik ook meteen zo’n klik hadden.

Ik kwam iedere dag even langs om zo stapje voor stapje de uitvaart met elkaar invulling te geven. Zo kwam ik ook op het idee om voor te stellen een film of foto’s te laten maken van de uitvaart, met name voor de kinderen.

Voor kinderen is het lastiger te herinneren wat er in hun jonge leventje gebeurd is, daarom leek een film wel een goed idee, zodat zij later kunnen terugkijken naar hoe het was. Jogchum (Wendy’s echtgenoot) vertelde me dat Wendy en haar gezin hadden meegewerkt aan het programma “liefde voor later”. Een drietal filmdagen zijn er geweest over haar ziekzijn en het naderende einde. Jogchum overwoog de KRO te vragen of zij ook de uitvaart wilden filmen. De volgende dag werd ik al gebeld of het in orde was dat zij zouden komen filmen.

Dit hebben zij dan ook gedaan en zij hebben het heel mooi verwerkt in het verhaal over Wendy.

Het stukje van haar uitvaart is te zien door op het onderstaande filmpje (2min, +10.000 views) te klikken. Alle volledige afleveringen zijn te vinden op YouTube onder “Liefde voor later Wendy”. In de aflevering van maandag 16 november bezoekt Anita Witzier Jogchum en de kinderen om te horen hoe zij hun leven proberen op te pakken.

Uiteraard plaats ik berichten, verhalen, referenties en filmpjes altijd met toestemming van de nabestaanden

∞

Liefde voor later – Wendy van Mil | Infinity Uitvaartzorg

 

 

Read More

 

Interview Radio ZFM Zoetermeer met Dick van Gooswilligen.

Op 13 september jl. ben ik geïnterviewd door Dick van Gooswilligen van Radio ZFM Zoetermeer voor het programma “Wat de jij voor de kost”. Ik werd hartelijk ontvangen en op mijn gemak gesteld en kreeg uitleg over hoe het interview zou verlopen. Het ging heel soepeltjes, heel ontspannen en de tijd vloog voorbij. Er hoefde niets tussenuit geknipt te worden.

We hebben over verschillende onderwerpen gesproken, maar voornamelijk natuurlijk over mijn rol in de uitvaartzorg. Aan bod kwam wie ik ben, waar ik vandaan kom, hoe ik tot het besluit om uitvaartverzorger te worden ben gekomen, voorbeelden van (extra) bijzondere uitvaarten welke ik heb mogen verzorgen, hoe ik mijn eigen uitvaart zie, hoe ik aankijk tegen reïncarnatie en bijvoorbeeld leven na de dood.

Ik vond het een bijzondere ervaring en ben trots op het resultaat (zie hierboven),

Read More

Vier jaar geleden overleed heel plotseling een bekende Haagse bluesman. Ik heb destijds zijn uitvaart mogen verzorgen. Hij was een begrip in de Haagse blueswereld en was te herkennen aan zijn onafscheidelijke sjekkie, een biertje in de hand, baard, gekleed in spijkervest en de eeuwige pet. Er werd verbijsterd gereageerd op het overlijden van deze man. Er was dan ook een grote opkomst bij zijn uitvaart en zelfs TV West was aanwezig om er verslag van te maken.

Drie dagen later trad ik in het huwelijk met mijn grote liefde en aansluitend gingen we op huwelijksreis naar Aruba. De beleving van het eiland is niet compleet zonder een bezoekje aan Charlie’s Bar, dus gingen wij daar op een middag naartoe. We raakten aan de praat met een vriendelijke meneer die daar zo’n beetje stamgast was. We vertelden dat we uit Nederland kwamen, waarop hij antwoordde  járen geleden ook in Nederland te hebben gewoond, dat hij het daar altijd naar zijn zin heeft gehad en dat hij daar ook vrienden had. Hij pakte een verfomfaaid mapje uit zijn broekzak met allemaal oude foto’s en ik herkende opeens een gezicht! Het bleek de jongere versie van de overleden bluesman te zijn! Aan mij was nu de zware taak hem te vertellen dat zijn oude vriend ruim een week geleden was overleden.
Hij reageerde emotioneel en sprak met weemoed over zijn vriend, maar was wel blij dat ik daar was om te vertellen hoe de uitvaart was verlopen en om zijn herinneringen te kunnen delen. Het was een hele bijzondere en warme ontmoeting.

DE WERELD IS ECHT MAAR KLEIN….

Read More