Ik krijg regelmatig de vraag of ik mijn tranen kan bedwingen bij een uitvaart en of ik een ‘knop kan omzetten’. Natuurlijk kan ik geen knop omzetten en ook ben ik niet ‘hard of ongevoelig’. Ik word nog altijd, elke keer weer, geraakt door de emotionele reacties van nabestaanden, de ene keer wat heftiger dan de andere keer.

Omdat ik moet zorgen dat alles vlekkeloos verloopt, precies zoals we met elkaar besproken hebben, is er meestal geen ruimte voor mijn eigen emoties en komen deze er op andere momenten pas uit.

Zo was ik bijvoorbeeld, stilletjes achterin, bij de uitvaart van een kennis, maar dan als ‘belangstellende’ in de aula en op dat moment kon ik mijn tranen niet meer bedwingen en ik kon er ook niet meer mee ophouden. Het leek wel of alles van de afgelopen maanden eruit moest en dat luchtte ontzettend op. Eindelijk was er ruimte voor mijn emoties.

Bij het In Memoriam die ik georganiseerd had in 2014 las ik een prachtig gedicht voor, ‘een emmer vol tranen’. Nadat ik het gedicht voorgedragen had keek ik, voor het weglopen bij het spreekgestoelte, nog even achterom naar het scherm waar de foto’s van de overledenen voorbijkwamen die we die avond herdachten met elkaar. En daar kwam, een volkomen ongepland moment, de foto van mijn overleden vader (2013) voorbij. Daar was het dus ook onmogelijk mijn emoties binnen te houden.

Vorig jaar was ik donateur voor Wereldlichtjesdag en zodoende was ik die avond ook aanwezig bij de herinneringsdienst voor overleden kinderen die werd gehouden. Ook daar overviel het mij, de muziek, de mooie woorden en de warme en intieme sfeer, waardoor ik mijn tranen gewoon heb kunnen laten lopen.

En dan de keer dat ik een moeder naar de rouwkamer begeleidde waar haar dochter van 35 jaar oud lag opgebaard. Het was een volkomen onverwacht overlijden en toen zij haar dochter zag liggen in de kist kwam er vanuit haar diepste binnenste een steeds harder klinkende noodkreet met daarna een onbedaarlijke huilbui. Ze was daar samen met haar vriendin, dus ik heb me echt even terug moeten trekken en mijn opborrelende tranen moeten laten gaan. Dan kun je echt geen ‘knop omzetten’.

Helaas (voor mij) ben ik een ‘open boek’ en kun je zo aan mijn gezicht zien of iets me raakt of niet. Gelukkig vinden de meeste mensen het juist prettig te zien dat het me raakt en dat ik geen ‘kouwe kikker’ ben.
Eigenlijk gaat het altijd goed, ik ben er tenslotte voor de nabestaanden. Ik kan de pijn en het verdriet niet bij ze wegnemen, maar ik kan het wel proberen te verzachten door er voor ze te zijn en te zorgen voor een liefdevol afscheid.

∞

Mijn tranen als uitvaartverzorger | Infinity Uitvaartzorg

Read More

Geen kind is zo aanwezig als het kind dat wordt gemist …

Net als vorig jaar zal Infinity Uitvaartzorg Wereldlichtjesdag Zoetermeer sponseren. Op deze dag, 11 december 2016, worden alle overleden kinderen wereldwijd herdacht, zo ook in Zoetermeer. Er wordt een stille tocht en een liefdevolle bijeenkomst georganiseerd door een aantal vrijwilligers. Dankzij hun enorme inzet kan dit worden gerealiseerd. Maar er zijn meer sponsors nodig. Het zou toch mooi zijn als u en velen met u kunnen bijdragen aan deze bijzondere herdenkingsdag door een (kleine of grote) donatie te doen?
Als u iets wilt geven, dan kunt u uw bijdrage storten op rekeningnummer NL27 RBRB 0943 4861 49 t.n.v. Stichting Wereldlichtjesdag Zoetermeer of persoonlijk een bijdrage doen in het donatiepotje dat bij Anita in De Troostkamer staat. Voor het programma en verdere uitleg kunt u terecht op www.wereldlichtjesdagzoetermeer.nl

En wat ook kan, is er gewoon ‘zijn’ voor iemand met zo’n groot verdriet. Het volgende gedicht welke ik tegenkwam sluit hier mooi bij aan …

Niets kan ik
als ik woorden vond
dan zou ik ze spreken
om recht te doen 
aan onnoemelijke pijn

als ik gebaren kende
dan zou ik ze tonen
om onwaar te maken
wat niet zou mogen zijn

als mijn handen konden
dan zou ik dragen
het hart
van de moeder die haar kind zag gaan

als mijn hart zou spreken
dan fluisterde ik het
niets kan ik

alleen even 
met liefde naast je staan

∞

Wereldlichtjesdag-zoetermeer-2016 | Infinity Uitvaartzorg

Read More

Op 25 mei werd ik gebeld door de vader van Wendy. Hij vertelde me dat zijn dochter zojuist was overleden en of ik kon komen om de uitvaart te verzorgen. Ik schrik altijd als een ouder mij belt en het overlijden van zijn of haar kind meldt. Dit betekent meestal dat degene die is overleden niet zo oud is. Zo ook Wendy, zij mocht maar 42 jaar worden…

Er was al meteen een klik met de familie van Wendy, met name met haar vader. Gaandeweg het gesprek, wanneer we een momentje van rust ingelast hadden, vroeg Wendy’s vader naar mijn meisjesnaam en vertelde dat hij ook iemand kent die Drolsbach heet. Het bleek mijn vader te zijn en zij hebben in het verleden 20 jaar met elkaar samengewerkt bij hetzelfde bedrijf! Zij konden het destijds ook goed met elkaar vinden en daarom was het niet zo gek dat hij en ik ook meteen zo’n klik hadden.

Ik kwam iedere dag even langs om zo stapje voor stapje de uitvaart met elkaar invulling te geven. Zo kwam ik ook op het idee om voor te stellen een film of foto’s te laten maken van de uitvaart, met name voor de kinderen.

Voor kinderen is het lastiger te herinneren wat er in hun jonge leventje gebeurd is, daarom leek een film wel een goed idee, zodat zij later kunnen terugkijken naar hoe het was. Jogchum (Wendy’s echtgenoot) vertelde me dat Wendy en haar gezin hadden meegewerkt aan het programma “liefde voor later”. Een drietal filmdagen zijn er geweest over haar ziekzijn en het naderende einde. Jogchum overwoog de KRO te vragen of zij ook de uitvaart wilden filmen. De volgende dag werd ik al gebeld of het in orde was dat zij zouden komen filmen.

Dit hebben zij dan ook gedaan en zij hebben het heel mooi verwerkt in het verhaal over Wendy.

Het stukje van haar uitvaart is te zien door op het onderstaande filmpje (2min, +10.000 views) te klikken. Alle volledige afleveringen zijn te vinden op YouTube onder “Liefde voor later Wendy”. In de aflevering van maandag 16 november bezoekt Anita Witzier Jogchum en de kinderen om te horen hoe zij hun leven proberen op te pakken.

Uiteraard plaats ik berichten, verhalen, referenties en filmpjes altijd met toestemming van de nabestaanden

∞

Liefde voor later – Wendy van Mil | Infinity Uitvaartzorg

 

 

Read More

Vanaf nu is het mogelijk voor nabestaanden om een Gedenkpagina te (laten) openen voor hun dierbare op de site van Infinity Uitvaartzorg.

Vaak is er na de uitvaart in de koffiekamer niet veel tijd om uitgebreid herinneringen met elkaar op te halen en zeker niet met iedereen. Daarom is een gedenkpagina een fijne oplossing, omdat iedereen daar op ieder moment van de dag, wanneer men daar behoefte aan heeft, een warme herinnering of troostende woorden kan delen. Ook is er ruimte voor het plaatsen van een foto.

Dit alles wordt kosteloos aangeboden. Neem alvast een kijkje hoe het er uit ziet op Gedenkpagina

∞

Gedenkpagina | Infinity Uitvaartzorg

 

 

Read More

Het kan soms van toegevoegde waarde zijn om live muziek te verweven bij een afscheid.

Als er bijvoorbeeld iemand in de familie een instrument bespeelt of mooi kan zingen maakt het dat het een nóg persoonlijker afscheid kan worden.

Vorige week mocht ik een uitvaart verzorgen waar de overledene heel erg graag in haar leven dwarsfluit had willen leren spelen, maar dat niet mocht van haar vader.
Zij kreeg vorig jaar van haar schoondochter, die heel goed kon spelen, haar oude dwarsfluit en zij zou haar ook leren het instrument te leren gebruiken.

Helaas is deze bijzondere vrouw plotseling en veel te vroeg overleden en daarom heeft haar schoondochter in de aula live gespeeld voor haar schoonmoeder, heel ontroerend….

Tevens was deze vrouw zeer onder de indruk van hang drum, een heel bijzonder en redelijk onbekend instrument (zie het filmpje – 2 min). We hebben ook kunnen organiseren dat twee heren, die dit instrument zeer goed konden bespelen, dit ook live in de aula gingen doen.
Met deze twee muzieksoorten in combinatie met organische muziek en liefdevolle verhalen en herinneringen werd het een prachtig, passend, ontroerend en persoonlijk afscheid…

Read More