Er zijn best wat dingen die je kunt doen om een uitvaart persoonlijk te maken en er zijn ook dingen die je beter niet kunt doen. Laat ik beginnen met een voorbeeld van wat je beter niet kunt doen.

Ik was uitgekozen om de uitvaart van A. te verzorgen, alleen wilde de echtgenote zelf de kaarten regelen. Via een vriendin hadden ze een website gevonden waar je zelf een ontwerp kon maken en alles zelf kon indelen. Je hoefde daarna alleen maar een adressenlijst te sturen en zij zouden zorgen voor de verzending.

Ik wilde toch wel graag het ontwerp zien en ook controleren of het tekstueel allemaal wel klopte. In overleg met de echtgenote hebben we flink wat aanpassingen gedaan qua tekst en qua lay-out, iets waar de website je niet bij helpt of iets voor je controleert.

Helaas ging dit goedbedoelde initiatief van de vriendin faliekant fout, want blijkbaar drukten ze geen kaarten meer op vrijdagmiddag en daarna pas weer op maandag. Dit terwijl de uitvaart al op dinsdag zou plaatsvinden. Halsoverkop moest er dus via allerlei andere kanalen gecommuniceerd worden, want de kaarten zouden nu op z’n vroegst pas dinsdag aankomen.

De familie had ook een kaart naar mij laten sturen en tot mijn grote schrik zag ik dat er zelfs geen rouwzegel gebruikt was en dat mijn adres op de achterkant van het kaartje gedrukt was, zodat je dit door het venstertje van de envelop kon zien. En dan ook nog op de envelop en op het kaartje reclame van het bedrijf die het kaartje gedrukt had. Geen goed idee dus om dit zelf te doen als de expertise niet voldoende is en er geen goede ervaring is met zo’n bedrijf voor zoiets delicaats als een rouwkaart.

Maar er zijn gelukkig ook dingen die je wel kunt doen. Er was bijvoorbeeld op een keer een timmerman overleden. Zijn zoon was in zijn voetsporen getreden en daarom stelde ik hem voor dat het misschien wel mooi zou kunnen zijn als hij een kist voor zijn vader zou maken. Zijn eerste reactie was heel emotioneel en hij gaf aan dit misschien niet aan te kunnen en er een nachtje over te willen slapen. Ik gaf hem alvast een boekje mee met allerlei modellen kisten met de maten en voorwaarden waar de kist aan zou moeten voldoen.

De volgende dag vertelde hij me dat hij er van wakker had gelegen, maar vol overtuiging de kist wilde gaan maken. Hij ging aan de slag en het resultaat mocht er zijn, een prachtige kist voor zijn vader.

Deze meneer had ook een creatieve dochter, die heel goed was in bloemschikken en dus was het bijna logisch dat ik ook haar stimuleerde om zelf het bloemstuk voor op de kist te maken. Zij vond het inderdaad een daad uit liefde om dit voor haar vader te kunnen doen.

Buiten zijn gezin was hij gezegend met een hele warme familie en zodoende hebben een aantal familieleden hem zelf naar zijn laatste rustplaats begeleid. Dit alles bij elkaar was een prachtig geheel en een enorme troost voor de familie.

En zo probeer ik altijd, samen met de nabestaanden, te ontdekken wat bij de overledene én de nabestaanden past om de uitvaart ‘nét even anders’ te laten zijn …

∞

Nét even anders | Infinity Uitvaartzorg

 

Read More

Een aantal weken geleden was ik bij twee dochters van een mevrouw, om alvast voor te bereiden hoe invulling te geven aan de toekomstige uitvaart van hun moeder. Het betrof een frêle vrouw, die al maanden op haar zijtje in bed lag, liefdevol verzorgd werd en ook regelmatig door de verzorgers op haar andere zijtje gelegd werd.

Zij lag in de zogeheten “foetushouding”. Haar dochters vonden het maar een vreemd idee dat hun moeder, als zij zou komen te overlijden, opeens languit in een kist zou moeten liggen en gingen op zoek naar een oplossing. Zo kwamen zij op het internet de kist tegen die Suzan heeft ontworpen.

Suzan was een gepassioneerd ontwerpster en toen zij ziek werd en hoorde dat zij niet meer beter kon worden, is zij haar eigen kist gaan ontwerpen. Suzan sliep altijd in de foetushouding en zo wilde zij dan ook in haar kist komen te liggen. Ze heeft haar ontwerpen aan een kistenfabrikant getoond en deze vond het een schitterend concept en is over gegaan tot productie van deze kist. Suzan is dan ook onlangs begraven in haar eigen kist.

De dochters vonden deze kist ook zeer geschikt voor hun moeder en zodoende hebben we de kist alvast over laten brengen naar mijn dependance, zodat we deze meteen konden gebruiken als het eenmaal zover zou zijn. Nog geen week later overleed deze mevrouw en kwamen wij naar haar toe om haar te verzorgen en haar in deze mooie kist neer te leggen. Het matrasje, het dekentje en het kussentje zijn van hele zachte materialen gemaakt en dat voelde ook geruststellend aan. Het sluiten van de kist gaat ook op een hele speciale manier. Door middel van koorden in een crèmekleur sluit je de zijkanten van de kist en de bovenkant rijg je met een rood koord.

Het uitkiezen van geschikte bloemen in samenwerking met de bloemist was ook een mooi proces. Op het moment dat de kist in de aula stond, heeft de bloemist ter plekke de bloemen op de kist gedrapeerd en het zag er prachtig uit. Het was een warm en liefdevol afscheid, mede door de gedachte dat hun moeder in een veilige, natuurlijke houding in haar kist lag en omringd was door mooie bloemen, kaarsen, zand met schelpjes en er warme herinneringen zijn opgehaald met de mensen om haar heen die haar lief waren.

∞

Foetushouding | Infinity Uitvaartzorg

Read More

Regelmatig heb ik gesprekken met mensen nog voor dat zij komen te overlijden. Men vindt het vaak geruststellend om hun wensen te hebben uitgesproken en eventueel te hebben vastgelegd.

Zo ook bij deze mevrouw. Het eerste wat ze me vertelde was, dat zij begraven wilde worden en dan wel op de begraafplaats waar haar overleden zoontje ooit begraven was. Haar kindje heeft slechts twee maandjes mogen leven en daar heeft ze ontzettend veel verdriet van gehad. Zo erg zelfs dat zij, ondanks dat het zo’n 50 jaar geleden was, bij haar kindje in de buurt begraven wilde worden. Gek genoeg wist ze niet zeker of het grafje nog wel bestond, maar dat heb ik nog voor haar kunnen uitzoeken. Ondanks dat het een algemeen grafje was, wat normaal gesproken al na 10 jaar ‘geruimd’ mag worden door de gemeente, hebben ze dat niet gedaan en was het plekje nog intact. Het was alleen nog onduidelijk welk plekje het precies was, want het archief was al oud en onduidelijk.

Op een later moment hebben haar kinderen (ze had inmiddels 4 in leven zijnde kinderen) een plek voor hun moeder, zo dicht mogelijk in de buurt van het plekje van haar overleden kindje, uitgezocht, er een foto van gemaakt en nog aan haar kunnen laten zien. Ze was gerustgesteld en niet veel later is ze dan ook rustig ingeslapen.

Toen we uiteindelijk de uitvaart invulling zijn gaan geven hebben we geprobeerd om te achterhalen welk exact plekje van het kindje was en of het misschien mogelijk zou zijn om het kindje op te graven en bij moeder bij te plaatsen. Na veel telefoontjes en onderzoeken werd op de valreep duidelijk welk plekje het was en het bleek ook nog eens een plekje alleen te zijn, zodat er geen probleem zou zijn betreffende het opgraven.

Op de dag van de uitvaart kwamen we aan bij de begraafplaats en heeft een van haar zonen het kleine (wel een nieuw) kistje opgehaald bij het plekje waar hij destijds begraven was en meegedragen voor zijn moeder uit naar hun gezamenlijke nieuwe plek. Het was ontroerend om te zien en mee te maken. Een normale kist met moeder en een heel klein kistje met haar eerstgeborene. Moeder en kind eindelijk weer herenigd…

∞

Moeder en kind herenigd | Infinity Uitvaartzorg

Read More

Op een avond werd ik gebeld door een dochter met de mededeling dat haar vader was overleden en ze vroeg me of ik zo snel mogelijk kon komen om de uitvaart te bespreken. Nog diezelfde avond belde ik bij ze aan en toen ik binnen kwam werd ik begroet door de echtgenote en een aantal kinderen met hun partners.

De echtgenote nam het woord en vertelde me over het onverwachte overlijden van haar man. Maar daarna vertelde ze me dat zij zelf ernstig ziek was en dat er voor haar euthanasie gepland stond voor de volgende week. Ik was met stomheid geslagen en wist even niet wat ik moest zeggen. Ze sprak verder en vertelde me dat ze haar euthanasie vanwege het plotselinge overlijden van haar man vervroegd had naar de volgende dag. Ze wilde haar uitvaart heel graag tegelijk met die van haar man. Ze keek er heel tevreden bij en ook de kinderen waren het met haar eens, ondanks dat het heel moeilijk voor hen was en zou worden.

Ze wilde nu ook zelf alles regelen. Ze heeft hun kisten uitgezocht, de plek van opbaring, de kleding die ze aan wilde, dat het een crematie zou zijn, zelfs de datum hebben we in haar bijzijn vastgelegd. Wat een dappere vrouw en wat een dappere kinderen! Aan het einde van het gesprek pakte ze mijn handen beet en hield ze nog even vast. Ze keek me aan met een blik van vertrouwen en ik glimlachte naar haar. Meer was niet nodig, we begrepen elkaar.

Het was een vreemde gewaarwording om haar en haar man de volgende dag naast elkaar in hun kisten te zien. Maar ook zo ontzettend mooi dat zij hun hele leven samen zijn geweest tot aan het allerlaatste moment.

Indrukwekkend was het, hun beide namen op één rouwkaart, twee rouwauto’s achter elkaar en twee kisten in de aula van het crematorium. Geruststellend was het, te weten dat het haar wens was en dat de kinderen het er mee eens waren. En ook de dankbare knuffels die ik na de uitvaart van de kinderen mocht ontvangen gaven mij een ontzettend warm gevoel van binnen. We deelden de gedachte met elkaar dat hun ouders voor altijd met elkaar verbonden zullen zijn.

∞

Verbinding | Infinity Uitvaartzorg

Read More

Mensen grappen vaak tegen mij “ jij hebt altijd werk, want er gaat altijd wel iemand dood”.

Het eerste deel, dat ik daardoor altijd werk heb, is natuurlijk niet waar, want de nabestaanden moeten mij wel eerst weten te vinden. Er zijn meerdere uitvaartondernemers en ook het idee dat je persé het nummer moet bellen dat op de uitvaartpolis staat, zorgt er voor dat men een andere richting opgestuurd wordt, wat vaak helemaal niet nodig is. Er is (bijna) altijd een keus, maar dat weet men meestal niet.

De beste reclame is dan ook de mond-tot-mondreclame. De mensen die mij graag aanbevelen, zijn degenen die al eens met mij te maken hebben gehad in de vorm van het samen regelen van een uitvaart of het bijwonen van een uitvaart. In dit geval zullen zij mij onvoorwaardelijk aanbevelen bij anderen. Ik noem ze dan ook ‘mijn ambassadeurs’.

Het tweede deel, dat er altijd wel iemand dood gaat, is helaas wél waar. En natuurlijk vind ik dat ook vreselijk, want ik weet hoe moeilijk dit is. Maar ik weet ook dat het iets onvermijdelijks is en voel me dan ook een gezegend iemand dat ik mensen kan bijstaan in zo’n moeilijke fase en dat ik er voor kan zorgen dat zij op dat laatste stukje in ieder geval, met een goed gevoel kunnen terugkijken.

Ik maak ook wel reclame op andere manieren, zoals een artikel in een tijdschrift, folders rond laten gaan, af en toe eens een artikel in de krant of een interview op de radio en natuurlijk ben ik ook nog steeds trots op mijn website en mijn Facebookpagina. Als er iemand rechtstreeks via de website de keus op mij heeft laten vallen, geven ze mij vaak terug dat “de website ze aansprak” en “de referenties zo mooi waren”. Het opmerkelijke is, dat ik van deze mensen vaak ook prachtige referenties mag ontvangen (de referenties plaats ik overigens altijd pas nadat de schrijver ervan toestemming heeft gegeven).

Mond-tot-mondreclame is veruit het best werkend, want men hoort graag van een ander of het écht wel goed is en of het écht wel betrouwbaar is. Het is zelfs zó krachtig dat er mensen bij mij terecht zijn gekomen, omdat de caissière van de supermarkt mij aanbevolen had. Zo simpel kan het soms zijn …

∞

Mond-tot-mond | Infinity Uitvaartzorg

Read More